Epistle To Dr. Blacklock

    epistle to dr. blacklock

    ellisland, 21st oct., 1789.

    wow, but your letter made me vauntie!

    and are ye hale, and weel and tie?

    i ken'd it still, your wee bit jauntie

    wad brio:

    lord send you aye as weel's i want ye!

    and then ye'll do.

    the ill-thief blaw the heron south!

    and never drink be near his drouth!

    he tauld myself by word o' mouth,

    he'd tak my letter;

    i lippen'd to the chiel in trouth,

    and bade ter.

    but aiblins, ho master heron

    had, at the time, some dainty fair one

    to ware this theologic care on,

    and holy study;

    and tired o' sauls to waste his lear on,

    e'en tried the body.

    but what d'ye think, my trusty fere,

    i'm turned a gauger—peace be here!

    parnassian queans, i fear, i fear,

    ye'll now disdain me!

    and then my fifty pounds a year

    will little gain me.

    ye glaikit, gleesome, dainty damies,

    wha, by castalia's wimplin streamies,

    lowp, sing, and lave your pretty limbies,

    ye ken, ye ken,

    that strang y supreme is

    'mang sons o' men.

    i hae a wife and twa wee laddies;

    they maun hae brose and brats o' duddies;

    ye ken yoursels my heart right proud is—

    i need na vaunt

    but i'll sned besoms, thraw saugh woodies,

    before they want.

    lord help me thro' this warld o' care!

    i'm weary sick o't late and air!

    not but i hae a richer share

    than mony ithers;

    but why should ae maer fare,

    and a' men brithers?

    e, firm resolve, take thou the van,

    thou stalk o' carl-hemp in man!

    a us mind, fai ne'er wan

    a lady fair:

    wha does the utmost that he ,

    will whiles do mair.

    but to clude my silly rhyme

    (i'm st o' verse and st o' time),

    to make a happy fireside clime

    to weans and wife,

    that's the true pathos and sublime

    of human life.

    my pliments to sister beckie,

    ahe same to ho lucky;

    i wat she is a daintie chuckie,

    as e'er tread clay;

    and gratefully, my gude auld cockie,

    i'm yours for aye.

    robert burns.