On The Late Captain Groses Peregrination

    oe captain grose's peregrinations thro' scotland

    colleg the antiquities of that kingdom

    hear, land o' cakes, and brither scots,

    frae maidenkirk to johnie groat's;—

    if there's a hole in a' your coats,

    i rede you tent it:

    a chield's amang you takin notes,

    and, faith, he'll prent it:

    if in your bounds ye ce to light

    upon a fine, fat fodgel wight,

    o' stature short, but genius bright,

    that's he, mark weel;

    and wow! he has an unco sleight

    o' cauk and keel.

    by some auld, houlet-haunted biggin,

    or kirk deserted by its riggin,

    it's ten to ane ye'll find him snug in

    some eldritch part,

    wi' deils, they say, lord save's! colleaguin

    at some black art.

    ilk ghaist that haunts auld ha' or chaumer,

    ye gipsy-gang that deal in glamour,

    and you, deep-read in hell's black grammar,

    warlocks and witches,

    ye'll quake at his juring hammer,

    ye midnight bitches.

    it's tauld he was a sodger bred,

    and ane wad rather fa'n than fled;

    but now he's quat the spurtle-blade,

    and dog-skin wallet,

    and taeiquarian trade,

    i think they call it.

    he has a fouth o' auld niackets:

    rusty airn caps and jinglin jackets,

    wad haud the lothians three in tackets,

    a towmont gude;

    and parritch-pats and auld saut-backets,

    before the flood.

    of eve's first fire he has a der;

    auld tubal's fire-shool and fender;

    that which distinguished the gender

    o' balaam's ass:

    a broomstick o' the witch of endor,

    weel shod wi' brass.

    forbye, he'll shape you aff fu' gleg

    the cut of adam's philibeg;

    the khat nickit abel's craig

    he'll prove you fully,

    it was a faulding jocteleg,

    or lang-kail gullie.

    but wad ye see him in his glee,

    for meikle glee and fun has he,

    the him down, and twa or three

    gude fellows wi' him:

    and port, o port! shihou a wee,

    and then ye'll see him!

    now, by the pow'rs o' verse and prose!

    thou art a dainty chield, o grose!—

    whae'er o' thee shall ill suppose,

    they sair misca' thee;

    i'd take the rascal by the nose,

    wad say, “shame fa' thee!”